Απευθύνομαι σ'εκείνους που όταν τρώνε, παχαίνουν!

Πάντα γελάω όταν διαβάζω ή ακούω μια διαφήμιση κέντρων διαιτολογίας που τον χειμώνα προς άνοιξη προσπαθούν να πείσουν τους εν δυνάμει πελάτες ότι πρέπει να είναι έτοιμοι και χωρίς περιττά κιλά για το καλοκαίρι. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στο τέλος κάθε καλοκαιριού. Η συζήτηση γίνεται στο πως θα χαθούν τα περιττά κιλά του καλοκαιριού. Οπότε στο μυαλό μου χωρίς να το θέλω σχηματίζω έναν άνθρωπο που είναι σαν εύπλαστο μπαλονάκι. Συνέχεια φουσκώνει και ξεφουσκώνει. Αυτό ίσως και να συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους που έχουν ήδη πολλά κιλά και που είναι επιρρεπείς στο φαγητό και είναι σίγουρο ότι τους δημιουργείται μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα. Εκείνοι σίγουρα έχουν ανάγκη από μια σοφή δίαιτα που να τους κρατάει έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κάνουν παρασπονδίες. Υπάρχουν και οι περισσότεροι υπόλοιποι που ανεβαίνουν κάθε σεζόν 3-6 κιλά και ταλαιπωρούνται στο πώς να τα χάσουν, γιατί είναι λίγα και κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις δίαιτας αυτά επιμένουν και δεν φεύγουν με τίποτα. Αυτό το σύστημα που είναι σωστό να ακολουθεί κάποιος και λειτουργεί πάντα και στους πιο παχουλούς(με άπειρη υπομονή, βέβαια) αλλά και σε εκείνους που απλά έχουν λίγα παχάκια είναι να χρησιμοποιούν το μυαλό τους πριν ακόμα κάτσουν να φάνε. Το φαγητό θέλει σκέψη και πρόγραμμα. Υπάρχουν πάντα λίγοι τυχεροί που μπορούν να κατεβάζουν τα πάντα και να είναι εκπληκτικά αδύνατοι. Αυτό το άρθρο δεν είναι για αυτούς. Όλοι οι υπόλοιποι, σαν πρώτη αρχή πρέπει να τρώνε καθιστοί. Η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε «μην τρως όρθια γιατί το φαγητό πάει στην πλάτη». Μετά από τόσα χρόνια δίαιτας και ενασχόλησης με το φαγητό, τις δίαιτες και τις θερμίδες αποφάσισα ότι η μαμά είχε δίκιο όταν με μάλωνε. Το φαγητό που καταναλώνεται στο όρθιο είναι σαν να μην φτάνει ποτέ στο στομάχι. Δεν μας ικανοποιεί και πεινάμε πολύ πιο γρήγορα. Είναι καλά έστω να κάτσουμε σ’ ένα παγκάκι να φάμε μια τυρόπιτα, αν είμαστε στην τρεχάλα. Επίσης πρέπει, οπωσδήποτε, να τρώμε 3 γεύματα την ημέρα(αυτό δεν σημαίνει λουκούλλεια γεύματα), αλλά σίγουρα να έχουν περάσει 5 ώρες μεταξύ τους. Το σκεπτικό είναι νάχει προλάβει το στομάχι να χωνέψει το πρώτο πριν πέσει το δεύτερο. Αλλιώς μπερδεύεται ο μεταβολισμός και τρελαίνεται! Ρητώς και απαραβάτως τίποτα ενδιάμεσα. Και ο βασικότερος κανόνας όλων είναι να μασάμε (σχετικά) αργά και να μην τρώμε ότι δεν μας αρέσει πολύ γευστικά. Αν αυτό που καταναλώνουμε δεν είναι της αρεσκείας μας είναι καλύτερα να πάει στα σκουπίδια ή στο σκυλάκι μας παρά να βρει τη θέση του σαν παχάκι στο στομάχι μας η στα πόδια μας ή τέλος πάντων όπου το παίρνει ο καθένας με τις γνωστές συνέπειες υγείας, κακής ψυχολογίας, κλπ. Θέλει ιδιαίτερη δύναμη για να αφήσει κάποιος κάτω το πιρούνι αλλά εκεί χρειάζεται το μυαλό και η προετοιμασία που έχουμε κάνει στον εαυτό μας πριν κάτσουμε στο τραπέζι(κυρίως το Σαββατοκύριακο που μπορεί να φάμε με φίλους). Παρακαλώ ακολουθήστε τα με συνέπεια και θα με θυμηθείτε!! Α!! και βέβαια θέλει πολύ άσκηση έτσι? Δεν τεμπελιάζουμε με διάφορες δικαιολογίες! Ζούμε σε μια χώρα που δεν βρέχει σχεδόν ποτέ. Μπορούμε απλά να πάρουμε τους δρόμους με σωστά παπούτσια και να περπατάμε γρήγορα για ½-1 ώρα 3-4 φορές την εβδομάδα. Και αρκεί…