24 Φεβ 2010

Είμαι συναισθηματικός τύπος!

Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό εκεί που νομίζεις ότι δεν σε διαβάζει πια κανείς λόγω αποχής από την blogόσφερα, να πλακώνουν μαζικά διάφορα mails που να λένε «ε! τι έγινε? Γιατί χάθηκες?» Εντάξει, αποδέχομαι ότι δεν είμαι φανατική blogοσυγγραφέας γιατί η αλήθεια είναι ότι θέλει κι αυτό το χρόνο του! Έτσι δεν μπορώ να έχω τακτικούς αναγνώστες γιατί δεν τους τροφοδοτώ με καινούργια θέματα πολύ συχνά. Όμως γνωρίζω(μου τόχουν πει φυσικά γι αυτό το γνωρίζω) ότι κάποιοι βρίσκουν ενδιαφέροντα αυτά που έχω να πω! Θα προσπαθήσω λοιπόν να μην χάνομαι! Θέλω όμως ερεθίσματα. Βρέστε μου ερεθίσματα (να γίνομαι έξαλλη δηλαδή) και εγώ θα γράφω συνέχεια…

1 σχόλιο:

Δ.Σ. είπε...

Μπράβο Χριστινάκι,
έστω και εάν αντιδράς όταν ανεβαίνει η αδρεναλίνη σου, αυτό είναι καλό - χρειάζονται πάντα οι άνθρωποι που έχουν άποψη και ειδικότερα στο χώρο της γεύσης.
Αυτό που θα ήθελα να επιμείνω είναι ότι "ουκ εν τω πολλώ το ευ" - δηλαδή κάποιοι συνεχίζουν να πληρώνουν την ακριβή λύση γιά φαγητό - την ακριβή ταβέρνα, το ακριβό εστιατόριο και το ακριβό catering. Μήπως κάνουν κάπου ένα λάθος;